Ενώ ο πληθυσμός και η απαιτήσεις σε τροφή αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο, η παγκόσμια απόδοση της παραγωγής αυξάνεται με αριθμητική πρόοδο. Αυτή η ανισόρροπη αύξηση προκαλεί όλο και περισσότερες πιέσεις στο παγκόσμια σύστημα τροφίμων και αφήνει πολλούς ανθρώπους πεινασμένους.
Το πρόβλημα όμως δεν είναι εκεί. Η γη παράγει αρκετά τρόφιμα για να τραφούμε όλοι ικανοποιητικά αλλά η άνιση κατανομή των πόρων προξενεί το πρόβλημα.
Η τεχνητή παραγωγή με χημικά μέσα που αυξάνει την απόδοση της παραγωγής δεν έχει λύσει ούτε πρόκειται να λύσει το πρόβλημα. Έχει απλά παροτρύνει την εξάπλωσή του και έχει καθυστερήσει την εμφάνιση μεγαλύτερων συνεπειών.
Η λύση όμως δεν είναι εκεί. Η λύση δεν θα έρθει από τους επιστήμονες αλλά από εμάς. Όταν αντιληφθούμε τις επιπτώσεις που έχουν οι επιλογές μας στο μέλλον του πλανήτη και αποφασίσουμε να αλλάξουμε κάποιες συνήθειες για το καλό της σωτηρίας του.
Ενώ η παγκόσμια παραγωγή τροφίμων αυξήθηκε κατά 145% το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα, κάτι που αντιστοιχεί σε 25% περισσότερα τρόφιμα ανά άτομο, 1 περίπου δισεκατομμύριο κάτοικοι του πλανήτη δεν έχουν αρκετή τροφή για να καλύψουν τις ημερήσιες θερμιδικές τους ανάγκες.
Έλλειψη διατροφικής δικαιοσύνης
Η μεγάλη ειρωνεία είναι ότι το φαγητό που παράγεται παγκοσμίως είναι αρκετό για να θρέψει όλο τον πλυθησμό της γής αλλά αυτό δεν γίνεται λόγω της άνισης κατανομής 850 εκατομμύρια άνθρωποι δεν καλύπτουν τις διατροφικές τους ανάγκες και ένα παιδί πεθαίνει από την πείνα κάθε 6 δευτερόλεπτα. Ενώ η ανθρωπότητα έχει λύσει τεχνολογικά το πρόβλημα του υπερπλυθυσμού παράγοντας αρκετό φαγητό για όλους, η άνιση κατανομή δεν επιτρέπει να γίνει αυτό. Το πρόβλημα δεν είναι τεχνολογικό αλλά πολιτικό. Ο κόσμος δεν έχει διατροφική δικαιοσύνη.